Mistgordijn rond Geinwijk

 ZUIDOOST - Na de tuchtzaak tegen voormalig landelijk Deken van de Orde van Advocaten, mr, P. Von Schmidt auf Altenstadt, waarover deze krant vorige week berichtte, diende afgelopen vrijdag in Utrecht de andere tuchtzaak over Geinwijk tegen advocaten van het kantoor Stibbe. Mr. W. Rinzema was samen met zijn stagiaires bij het Hof van Discipline gedagvaard om uitleg te geven over de klacht, dat er in de rechtszaken over de sloop van Geinwijk was geknoeid met stukken.

 De tuchtklacht was aanhangig gemaakt door oud-Geinwijkbewoonster Marlies van Peski en haar advocaat mr. H.Sarolea. In 1996 had Van Peski bij de Hoge Raad in Den Haag cassatie ingesteld vanwege het ontbreken van stukken in het dossier van de rechtbank. In strijd met dit vonnis bleek namelijk het rapport van de werkgroep Toekomst Bijlmermeer nooit in het bezit van de rechters te zijn gesteld. Na de cassatieprocedure bleek echter, dat er diverse stukken aan het aan de Hoge Raad gepresenteerde rechtbankdossier waren toegevoegd zonder hierover de advocaat van de Geinwijkster in te lichten. Behalve het rapport zelf ging het om een blauw inlegvel en een brief van Stibbe-stagiaire mr. G.de Rooij, waardoor de Hoge Raad niet anders kon dan concluderen dat de rechtbank het rapport wel onder ogen gehad moest hebben.

Onderzoek

 Op de tuchtzitting ging de aandacht van het Hof vooral uit naar de overgelegde stagiairebrief van mr. De Rooij, gedateerd 18 januari 1995. Deze aan de rechtbank gerichte brief maakte gewag van 'depot' van stukken, een bijzondere wijze van aanlevering via de balie van de rechtbank in plaats van op de wekelijkse rolzitting. Volgens de ver na vonnis pas in 1996 door mr. Rinzema gegeven uitleg - hij was door de Amsterdamse Deken van Advocaten op het matje geroepen - had de bewuste depotbrief betrekking op het rapport en was dit dus bij de Hoge Raad terecht als een onderdeel van het rechtbankdossier gepresenteerd. Daarbij zou door een vergissing zijn stagiaire vergeten zijn om van de brief een kopie te zenden aan de advocaat van de Geinwijkster. Aan de president van de rechtbank verzocht onderzoek leverde echter op dat er nimmer stukken in depot waren gegeven en dat het rapport ook niet op andere wijze bij de rechtbank was binnengekomen. Hierna was voor Van Peski en advocaat Sarolea de maat vol.

Grimmig

 De door mr. Rinzema inmiddels ingeschakelde advocaat mr. de Ruuk liet afgelopen ter zitting zonder blikken of blozen weten, dat de stagiairebrief geen betrekking had op het rapport, maar op een blauwe ordner die eveneens tot het procesdossier behoord zou hebben. Op de zitting ontstond hierover behoorlijk grote verwarring, omdat de raadsman van de Geinwijkster over een nieuwe brief van de griffie van de rechtbank bleek te beschikken met een duidelijk tegengestelde verklaring. Tevens bleken de stagiairebrief en blauwe ordner nog steeds op de rechtbank te liggen. Omdat mr. de Ruuk ter zitting een blauwe ordner bij zich had, die volgens de gegeven uitleg dezelfde ordner moest zijn als de op de rechtbank liggende ordner, was de verwarring compleet en ontstond er een buitengewoon grimmige sfeer. Mr. de Ruuk vond de beschuldigingen zelfs 'loos en voos'. De voorzitter wilde van Sarolea weten of hij zijn confrères beschuldigde van het vervalsen van de blauwe ordner. Sarolea volstond met de reactie, dat hij constateerde dat de gegeven uitleg strijdig was met de verklaring van de griffie en niet voor de eerste keer. Het Hof van Discipline doet op 5 april uitspraak.

Hof van Discipline

 Advocaten hebben een eigen tuchtrecht. Het hof van Discipline is daarbinnen de hoogste instantie. Leden uit de rechterlijke macht en advocaten hebben hierin zitting. Op dit interne tuchtrecht bestaat grote kritiek vanwege een ons-kent-ons-sfeertje. Ook Geinwijkster Marlies van Peski en advocaat Sarolea liepen hier tegenaan toen zij enkele dagen voor de zitting ontdekten, dat twee leden van het Hof als rechter plaatsvervanger werkzaam waren bij dezelfde rechtbank als waar de aangeklaagde mr. Rinzema werkt als plaatsvervanger. Na protest besloot het Hof op de valreep alsnog een van de tuchtrechters te vervangen.